Хаця б раз за летні сезон скатацца ўвечары ўзгоркамі паўночнай часткі Баранавіцкага раёна да Моўчадзі - файная традыцыя, не стаў прыпыняць я яе і зараз, у адзін цёплы жнівеньскі вечар. Трошкі тэксту і фотаздымкаў пад катам



( Чытаць далей...Collapse )

Гэтым разам я распавяду вам пра сапраўды спякотную і летнюю (хоць каляндарна яна і адбылася 23 траўня - але травень у гэтым годзе атрымаўся, напэўна, больш летні за які-небудзь ліпень) вандроўку паўночна-заходнімі раёнамі. Стартаваў на станцыі Гаўя ў ваколіцах Іўя, праехаў на поўдзень у бок Мільвы-Бярэзіны і вусця Заходняй Бярэзіны, а адтуль - на паўднёвы захад, праз паўночную частку Наваградчыны, фінішаваўшы на станцыі Нёман пад Бярозаўкай. Далей - трэк паездкі і вельмі шмат фотаздымкаў



( Чытаць далей...Collapse )

Цягнік следуе да станцыі Баранавічы-Палескія з усімі прыпынкамі. Адпраўленне цягніка...
Рэгулярна катаючыяся прыгараднымі цягнікамі з Мінска на Баранавічы добра ведаюць такія назвы, як Сінява, Асіпаўшчына, Варацішча і г.д. Я таксама часцяком праязджаю гэтымі прыпынкамі, і мне заўсёды было цікава пракаціцца гэтымі мясцінамі, вось тымі вось дарожкамі, бачнымі з акна цягніка, а таксама зазірнуць за гарызонт і ўвогуле павывучаць гэтую мясцовасць. Гэтым я і вырашыў заняцца мінулай суботай 13 ліпеня



( Чытаць далей...Collapse )

Паўднёвымі ваколіцамі Капыля і Клецка, ч.1 - Цімкавічы-Ёдчыцы-Заастравечча

Пасля Заастравечча я зноў рэзка змяніў напрамак руху, далей ужо да фінішу рухаючыся пераважна ў паўночна-заходні бок. Цяпер моцны вецер таго дня амаль увесь час падганяў мяне ў спіну, а дарогі хоць збольшага і былі неасфальтавымі, але ўжо больш не знікалі ў глухім полі. Другая палова маршруту прайшла праз пяць старых сядзіб рознага ўзроўню захаванасці



( Чытаць далей...Collapse )

Водпуск - гэта такая файная рэч, падчас якой у будны дзень, калі ўсё прагрэсіўнае насельніцтва краіны спяшаецца на працу, ты можаш супакойна сабраць свой заплечнік і з роварам накіравацца ў бок вакзалу, каб абкатаць які-небудзь чарговы цікавы маршруцік. Так у панядзелак 20 траўня я вырашыў праехаць трэк, асноўныя рысы якога былі пазначаныя мной ужо даўно. Гэта быў даволі насычаны маршрут цікавосткамі Капыльскага, Клецкага і Ляхавіцкага раёнаў, ляжачымі на поўдзень ад невысокіх, але часам даволі маляўнічых узгоркаў Капыльскай грады. Паколькі навокал была раўніна, а вялікіх рэкаў там няма (бо водападзел побач), то краявідаў будзе нямнога - вандроўка была збольшага арыентаваная на архітэктурныя цікавосткі, якіх там нямала. А паколькі фотачак з паездкі сабралася даволі многа, то справаздачу я падзяліў на дзве невялікія часткі



( Чытаць далей...Collapse )

Перадгісторыя гэтай паездкі такая: нядаўна я набыў за ўжо не памятаю колькі рублёў скрэтч-мапу Беларусі (калі хто не ведае, скрэтч-мапа - гэта такая мапа, на якой трэба чымсьці больш-меньш востранькім, мо той жа манетай, сціраць краіны і рэгіёны, якія ты ўжо наведаў). Сціраў я яе і сціраў (заадно яшчэ і даведаўся, што новыя беларускія манеты, што прыйшлі да нас з дэнаменацыяй 2016 года, мала таго што іржавеюць хутка і пакрываюцца нейкім налётам, дык яшчэ і зробленыя з нейкага металічнага лайна, што нават ад глянцавай паперы тупіцца) - падпісаныя на маю інстаграмку нават гэты працэс больш-меньш у анлайне маглі пабачыць - і пабачыў, што у мяне чамусьці дагэтуль атрымаўся ненаведаным Ганцавіцкі раён (транзіт праз Раздзялавічы і Хатынічы і паўгадзіны чакання дызелька ў Люсіне падчас мінулагодняй вандроўкі на Выганаўскае возера я вырашыў не залічваць), а Ганцавічы - бліжэйшым да Баранавічаў горадам, дзе я яшчэ ніколі не быў (хіба што цягнічком праязджаў, але што там з таго цягнічка пабачыш). З іншага боку, глядзець у Ганцавічах асабліва і няма на што, таму ехаць туды спецыяльна будзе не надта прадуктыўна, а вось прыдумаць роварны маршрут з пачаткам у гэтым горадзе - гэта можна. Далей было ўжо справай фантазіі намаляваць стокіламетровы трэк да Баранавічаў, дадаўшы яшчэ некалькі кропак і дарог, якія таксама хацелася наведаць - штосьці пабачыць ўпершыню, кудысьці вярнуцца яшчэ раз



( Чытаць далей...Collapse )

Пакуль тэмпература на вуліцы ўдзень пераскоквае за 30 градусаў (ды і ўвечары не дужа апускаецца), самы лепшы спосаб схавацца ад гэтай гарадской спякоты - гэта пакатацца цяністымі лясамі, якіх на захад ад Баранавічаў хапае

01. Даўно і добра знаёмы мосцік праз Мышанку, быў у маіх артыкулах тут ужо не аднойчы


( Чытаць далей...Collapse )

За пяць дзён травеньскіх выходных немагчыма было б не знайсці часу на тое, каб чарговы раз скатацца куды-небудзь далей ад Баранавічаў, таму ў сераду 8 траўня я вырашыў праехаць не такім ужо і вялікім, але даволі цікавым маршрутам, які я ў агульных дэталях запланаваў ужо даўно. Мэтамі паездкі былі краявіды ўзбярэжжа магутнага Нёмана, у тым ліку месца сутокі Нёмана і Шчары, а таксама вельмі прыгожая рачная лука на мяжы Ліпічанскай Пушчы. То бок, архітэктуры ў гэтым артыкуле будзе адносна нямнога, а вось краявідаў хопіць. Для паездкі часткова выкарыстаны маршрут 2014 года аўтарства victogan, за што яму вялікі дзякуй



( Чытаць далей...Collapse )

Ужо некалькі тыдняў не мог выехаць больш-менш далёка за горад. На шчасце, скарочаны працоўны дзень перад першатравеньскім выходным дазволіў, хуценька павячэраўшы і перапрануўшыся, зрабіць 50-кіламетроўку дарогамі паўночнай часткі Баранавіцкага раёна



( Чытаць далей...Collapse )