У мінулую нядзелю ў мяне была прыкладна палова дня на тое, каб кудысьці скатацца. Ахвяраю колаў майго ровара гэтым разам сталі ні ў чым не вінаватыя палі і лясы паўднёвай часткі Баранавіцкага і ўсходняй часткі Івацэвіцкага раёнаў. Мясцовасць часткова знаёмая, фота нямнога (і зроблены яны на кітаефон, бо фоцік зарадзіць забыў), ды і распавядаць ня так ужо і многа чаго, таму паехалі
01. Выязджаў з горада праз Малахоўцы
02. За Ястрамбелем сустрэў невялічкі табун конікаў
03. Палявы аўтабан
04. Восень пачынаецца з летняй спёкі, а вады ўзяў нямнога, таму заскочыў ва Уцёсе ў краму
05. Дарога праз урочышча "Навасадская Дача" паміж Навасадамі і Мілавідамі
06.
07. Месца Бітвы пад Мілавідамі (падчас паўстання 1863 г.). Тут зараз стаяць ажно тры мемарыялы. Першы - "беларускі", 1988 года (пастаўлены ў гонар 125-годдзя Бітвы)
08.
09.
10. Другі - "польская" капліца, пастаўленая ў 30-х гг. мінулага стагоддзя
11.
12. Ну, і "расійскі" мемарыяльны крыж, 1913 г., у памяць аб рускіх салдатах
13. Цікавая лаўка ў вёсцы Селец (на шыльдзе ў пачатку вёскі так і было напісана - менавіта "Селец", а не "Сялец"; вось і гадай, ці гэта напісана з памылкай, ці там сапраўды яшчэ і націск на першы склад выпадае)
14. За вёскай выехаў на шырокую балоцістую пойму Мышанкі
15. Мышанка тут зусім несур'ёзная - дзясяткамі кіламетраў вышэй, пад Богушамі, яна мо ўдвая шыршая (на меліярацыю рэчку разабралі, ці што?). Меньш чым праз кіламетр (дзесьці нават не на гарызонце, а значна бліжэй, яшчэ задаўга да тых дрэваў удалечыні) яна з'яднаецца з Шчараю
16. У той бок я і пакаціў пясчанай дарогай, усё той жа поймай дзвюх рэкаў
17. Ад
victogan я ўжо ведаў, што да вусця Мышанкі ці то вельмі складана прабрацца, ці то ўвогуле з зямлі немагчыма. Але дарожкай у бок месца сутокі рэк скатаўся. Вывяла мяне яна, зразумела ж, не да вусця, а ўжо да самой Шчары. Да сутокі адтуль па роўнай лініі прыкладна 400 метраў, калі верыць мапе, але і рака там ідзе не проста, а меандрамі; ды і рыбацкая сцежка надта хутка знікае ў непралазным зарасніку. Відавочна, гэта найбліжэйшая кропка ад сутокі Мышанкі і Шчары, да якой рэальна дабрацца "з зямлі", далей рэкі хаваюцца ў балотах
18. Потым мяне чакалі прыкладна 1,5-2 кіламетры пясчанай дарогі, разбітай калгаснымі каровамі. Тут, зразумела ж, з большага не ехаў, а ішоў, бо ехаць гэтым пяском было немагчыма
19. Дарога прывяла да фермы, за якой знайшоўся масток праз Шчару
20. Шчара
УПД. Цікава, што ў суботу, за дзень да гэтага, як высвятлілася ўжо потым, у гэтых сама мясцінах пачынаў свой водны паход Шчарай
yauhenk21. Царква святога Мікалая (1874 г.) ў Дабромыслі
22.
23. Ад Дабромыслі хуткаснай гравійкай даляцеў да Волькі
24. Сябешка
25. Пад Волькай стаіць "падвоены" мосцік (відавочна, калісьці асноўны мост рамантавалі, бо ён і зараз выглядае адносна новым)
26. І зноў Шчара
27. У Вольцы я быў у чэрвені, таму вось вам мая любімая забава "Фотачка на параўнанне". Тут, праўда, не сакавік/ліпень, а проста розныя часткі дня. Ну, і вады, канешне ж, за лета меньш стала
28. Волька, акрамя Шчары і в/ч, нічым не цікавая
29. Траса М1
30. Рыбгасаўская сажалка пад Даманавым
31. Рэчка Грыўда. Праз паўтары кіламетры ў той бок яна аб'яднаецца ў Шчарай (цікава, ці вывядзе да сутокі сцежка, што ідзе правым берагам? Калі глядзець спадарожнікавую мапу - вельмі падобна на тое)
32. Фінішная кропка
33. Хутка ўжо бачыў воданапорную вежу, што стаіць каля вакзала ў Даманаве
А з Даманава - цягніком дадому
Вось неяк так. Дзякуй за ўвагу!
Трэк:
